ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੀ ਜਨਮ ਭੂਮੀ ਦਾ ਨਾਂ ਕਰਮਭੂਮੀ ਦੱਸ ਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਨਾਂ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਉਸ ਦਾ ਸੀਨਾ ਮਾਣ ਨਾਲ ਉੱਚਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਬੁੰਦੇਲਖੰਡ ਦੇ ਸਾਗਰ ਜ਼ਿਲੇ ਦਾ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਪਿੰਡ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਲੋਕ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਗਈ ਹੈ। ਉਹ ਕੈਮਰੇ ‘ਤੇ ਕੁਝ ਵੀ ਬੁਰਾ ਜਾਂ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੇ, ਪਰ 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਂ ਅਜੀਬ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ‘ਮੁਰਗਾ’ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਅਣਜਾਣ ਫੋਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਇਸ ਨੂੰ ਮਜ਼ਾਕ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮੱਛੀ ਜਾਂ ਬੱਕਰੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜਾਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਵੀ ਸੁਣਨੀਆਂ ਪੈਣਗੀਆਂ।
ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਲੋਕਲ ਕੁੱਕੜ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਹਰ ਘਰ ‘ਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਚਲਦਾ ਸੀ, ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਲੋਕ ਵੀ ਮੁਰਗਾ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਇਸ ਦਾ ਨਾਂ ਮੁਰਗਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪੜਦਾਦਿਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਂ ਮੁਰਗਾ ਸੁਣਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਹੁਣ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੋਲਟਰੀ ਫਾਰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਉਗਾਉਣ ਅਤੇ ਖੇਤੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।
13 ਸਾਲਾ ਨੀਰਜ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨਾਂ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਇੱਥੋਂ ਦੂਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਜਾਂ ਪੇਪਰ ਦੇਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਇਮਤਿਹਾਨ ਕੇਂਦਰ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਵੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਨਾਮ ਕਿਸਨੇ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਨਾਮ ਸਾਡੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਨੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ।